Werken met Vredessymholen | De Knipacademie

Door Marie Wieten

Op de vorige Vredeszondag in 1989, werden in alle kerken van Den Burg, door het Texels Vredesplatform (inter- en buitenkerkelijk), een activiteit georganiseerd, waarbij iedereen de hele dag welkom was. De aan mij gestelde vraag was: Wil je knippen over vrede, met kinderen en volwassenen? Natuurlijk wilde ik dat, en het voorafgaande denkwerk leverde het volgende idee op; stickers met vredessymbolen.

Er was bij iedere sticker een korte verklaring en elke bezoeker kon er zelf eentje uitzoeken om als “teken op de hand” de hele dag te dragen. Zowel kinderen als volwassenen deden graag mee zodat de voorraad stickertjes nauwelijks toereikend was. Hoewel dit idee veel gesprekstof opriep, was er toch behoefte aan meer activiteit. Om die te bevorderen waren “vrede” en “onvrede” op grote vellen karton uitgebeeld. Er werd aan de mensen niet gevraagd om iets aan de onvrede toe te voegen! We wilden daaraan geen tijd besteden.

Aan de vrede daarentegen kon iedereen, jong of oud, meewerken. En dat werd gedaan!

De vrede hangt soms aan een zijden draadje Van een zijden draadje was dus een spiraal geplakt van circa 60 cm doorsnee. Een spiraal, géén (afgesloten) cirkel – voelt u de symboliek? Nu konden én de demonstrerende knipsters, én de mensen die kwamen kijken, de “weg van de vrede met zelf bedachte, geknipte vredessymbolen invullen. Opvallend was dat kinderen onder de tien jaar veel huizen knipten. “Thuis” was duidelijk toch synoniem met geborgenheid en vrede. Bij de ouderen waren uiteraard de vredesduiven geliefd, maar er waren ook sterren, bloemen, bomen, engelen, een open (!) hand en de kaars van Amnesty. Eigenlijk waren er dus erg veel symbolen om “vrede” mee in te vullen.

Liefde en vrede een veelbelovend stel.